Razem w SM

Kulturalne SM

Przedstawiamy wybrane zdjęcia autorstwa laureatów konkursu fotograficznego oraz poetyckiego organizowanych przez Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego w 2013 roku. Zeszłoroczna edycja przebiegała pod hasłem „1000 twarzy SM”. Jak można zauważyć uczestnicy interpretowali ten temat bardzo różnorodnie, co spotkało się z dużą aprobatą ze strony Jury i odbiorców. Zarówno konkurs fotograficzny, jak i poetycki odbywają się co roku, a każda następna edycja cieszy się niesłabnącym powodzeniem. Zapraszamy do udziału w tegorocznej odsłonie. Temat przewodni kryje się pod hasłem: „Pewnego dnia…”.

Szczegóły i regulamin dostępne są na stronie www.ptsr.org.pl.

Wybrane zdjęcia laureatów

„Gdyby chodzenie było takie proste…”,  autor: Agnieszka Kuszyńska

„Lodu potęga”, autor: Wojciech Ziemnicki

„Twarzą w twarz” – autor: Monika Kładko

„W saloniku”, autor: Bogdan Majewski

„Rozumiesz…”, autor: Agnieszka Kuszyńska

„Masaż radości”, autor: Elżbieta Kałuża

Wybrane wiersze laureatów

Wirus

Złapałam wirusa. 

Siedzi tutaj, w środku.
Buduje piramidę, taki mini Egipt.
Na samym szczycie króluje Móżdżek,
na dole Cień Niepamięci. 

Pomiędzy wloką się szare komórki.
Są coraz twardsze,
coraz mniej płodne,
mniej lepkie,
coraz bardziej zdrętwiałe.

Wiatr z północy rozsiewa parestezje,
skanduje języki,
pląsuje oczy,
niedoczula,
przeczula.

Czasem zmienia kierunek.
Wtedy otwieram okno,
żeby wpuścić trochę ciepła. 

Wieje niezbyt szybko,
coraz słabiej i słabiej,
aż zastygnie.

/Beata Dudek

Droga przez mękę

Codziennie tą samą drogą
pomiędzy domem a kurnikiem
na czworakach jak niemowlę
chęć i siła woli zwycięża 

Gdy głodne ptactwo czeka
nieważne zdarte kolana
skąpana łzami cierpienia
próba wyszła na piątkę 

I tak codziennie przemierza
ten szlak drogi przez mękę
cieszy się każdym ruchem
że może i że potrafi 

A kiedy zamilkło ptactwo
chichotem losu zgaszone
w połowie tej samej drogi
umarły resztki nadziei

Dziś kurnik pustkami świeci
zarosła chwastami droga
gorący rosół na stole
zje już inny gospodarz

/Regina Sobik

Grudzień  17:10

on i ona
połączeni w parę
choroba
miłością skojarzona
ukoronowana przyszłość
on
zaczarował niemoc w życie
biały kitel świadczył za nim 

poddała się jemu
wygrała podwójnie
miłości tych dwojga
on
bezradny
złamał obietnice
pożegnał się z domem
przywitał zaświaty
po sznurze do nieba
stamtąd na nią patrzy
koi ją morfiną
inna ręka kuje
ból
żal
o siebie
o życie
odeszła do niego
przy świetle księżyca
17:10 grudzień
może gdzieś w zaświatach
spacerują razem
ona z kodeksem prawa
on ze stetoskopem
pisząc scenariusz dla innych 

/Janusz Kowalkowski

Wiosenny spacer w towarzystwie SMS

nieoczekiwanie świat skurczył się do czterech głuchoniemych ścian
przez dziurkę od klucza podglądam budzące grozę schody
napinam kończyny dolne wolą walki

wyruszam
     pierwszy
              stopień
                    dobrze
                         trzeci
                           czwarty
                             poręcz ok!
                                    wolniutko
                                            spokojnie
                                                  ostrożnie
                                                          przerwa
                                                          odpoczynek
                                                                     do przodu
                                                                            spokojne
                                                                               bez paniki
                                                                                          gorąco
                                                                                           już blisko
                                                                                               coraz bliżej
                                                                                                   jeszcze jeden
                                                                                                          przedostatni
                                                                                                                        koniec
                                                                                                                              ostatni
                                                                                                                                   schodek
                                                                                                                                       nareszcie!

zasłużony relaks na skwerku
jak miło wracać do domu
schody przestały terroryzować

/Leonard Jaworski

Medycyna i my

Postawili Ci diagnozę
Wiem jak ciężko jest to znieść
Jaką teraz przybrać pozę
By zapoznać się z SM?

Sam nie będziesz, o nie!
Ja chory jestem też. 

By wytyczać nową drogę
Nad przepaścią trzeba przejść
Jeśli chcesz ja Ci pomogę
Byś dalej swój krzyż mógł nieść.

Sam nie pójdziesz, o nie!
Ja przecież dźwigam też. 

Nie wątp bracie w swoje siły
Nawet kiedy potkniesz się
Drogą prostą chód zawiły
Z czasem przyzwyczaisz się!

Sam nie klękasz, o nie!
Ja też potykam się. 

I nie trać wszelkich nadziei
Los do wszystkich śmieje się
Z czasem z Tobą się podzieli
Trzeba tylko tego chcieć!

Sam nie jesteś, o nie!
Ja też uśmiecham się! 

Warto zawsze człowiekiem być
Gdy choroba powie nie
Z SM można normalnie żyć
Śpiewać, tańczyć, zakochać się!

Sam nie żyjesz, o nie!
Bo mnie też żyć się chce! 

Puenta jest tu bardzo ładna
Wracajmy do zdrowia, chcesz?
Medycyna jest bezradna
Ale można uprzeć się!
Sam nie walczysz, o nie!
Już nie poddamy się! 

/Jacek Koszalik

 

Zapraszamy do zapoznania się z piosenką pt: „SM-ka” autorstwa Witolda Szaconia. Autor tak opowiada o swoim utworze: „SM-ka” powstała w 2013 r. w maju. Napisałem ją dla żony chorej od 7 lat na SM. Wcześniej także pisałem dla niej piosenki, ale nie miały w swej tematyce tak wyraźnie zaznaczonej choroby. Na szczęście piosenka się jej spodobała! Pomyśleliśmy, że może przypadnie do gustu także innym osobom. Tekst jest prosty, muzyka też, chcieliśmy by ta piosenka była w jakiś sposób romantyczna, by wzruszała, by mogła zwrócić uwagę słuchacza na ludzi z tą chorobą…

Piosenka SM-ka